درخت خرمالو ،یکی از درختان بومی و محلی در جنگلهای تالش است .تعداد این درختان در قسمت جلگه ای به حداقل رسیده ولی هنوز در ارتفاعات میانی درختان خرمالو جود دارند واز میوه ان دوشاب تهیه می کنند .
چوب در خت خرمالو بسیار محکم و برای تهیه ذغال بسیار مناسب هست و علت اصلی کم شدن درختان خرمالوی وحشی تالش بیشتر بخاطر تهیه سوخت و ذغال از چوب ان می باشد و علت دیگرقطع درختان خرمالو این هست که این گونه درختان دارای شاخه های بسیار سر راست بوده و برای ساختن انبار ها و کومه ها از شاخه های این درخت استفاده می کنند .
در محل خطبه سرا به این درخت آمبرو آقاجی وبه میوه آن هم آمبرو می گویند و در اصطلاح تالشی به درخت خرما لوی وحشیآمبودو و به میوه آن آمبو می گویند.
تصویر زیر نمونه ای از خرمالوی وحشی است.چوب در خت خرمالو بسیار محکم و برای تهیه ذغال بسیار مناسب هست و علت اصلی کم شدن درختان خرمالوی وحشی تالش بیشتر بخاطر تهیه سوخت و ذغال از چوب ان می باشد و علت دیگرقطع درختان خرمالو این هست که این گونه درختان دارای شاخه های بسیار سر راست بوده و برای ساختن انبار ها و کومه ها از شاخه های این درخت استفاده می کنند .
در محل خطبه سرا به این درخت آمبرو آقاجی وبه میوه آن هم آمبرو می گویند و در اصطلاح تالشی به درخت خرما لوی وحشیآمبودو و به میوه آن آمبو می گویند.
تیره خرمالو در ایران
تیره ابه‌ناسه در رویشهای طبیعی ایران فقط دارای یک جنس به نام دیوسپیروس با 2 گونه است.جنس خرمالو (دیوسپیروس)
درخت یا درختچه‌هایی با برگهای متناوب ، کامل و چرمی و نسبتا ضخیمند. گلهای آنها دو پایه ، دارای کاسه‌ای با 4 تا 6 لبه و جامی لوله‌ای یا زنگ مانند با 4 تا 6 لبه است. تعداد پرچمها از 8 تا 50 عدد تغییر می‌کند و غالبا 16 عدد است. تخمدان دارای 8 تا 12 خانه است و در گلهای نر به علت عدم رشد از بین می‌رود. خامه‌ها 2 تا 4 عددند و کم و بیش در پایه بهم پیوسته‌اند. میوه سته کروی و دارای 4 تا 8 خانه است. دانه پهن دراز ، با سطح پشتی محدب و در طرفین فشرده است. این جنس در ایران 2 گونه دارد. یکی از گونه‌ها که در تمام جنگلهای مرطوب شمالی مانند مازندران ، آستارا ، طالش ، نور ، گرگان و بالاخره در تمام جنگلهای ساحلی تا ارتفاع 1100 متر می‌روید.گونه دیوسپیروس لوتوس نامهای محلی گوناگون دارد و به آن خرمندی ، امبرو ، اربا ، اربه و خرمندیل می‌گویند. از چوب سخت وسنگین این درخت در ساختن ماسوره‌های نساجی استفاده می‌شود.
گونه دیگر آن دیوسپیروس تومانتوزا است که درختانی با قد متوسط هستند و در بلوچستان به نام محلی تامیرو نامیده می‌شوند. خرمالوی معمولی دیوسپیروس کاکی غالبا کاشته می‌شود و واریته‌ای از آن را که فاقد دانه است از طریق پیوند با پایه دیوسپیروس لوتوس تکثیر می‌کنند. گونه دیوسپیروس ویرژینیانا ، که میوه‌ای نسبتا بزرگتر از خرمالوی معمولی دارد، در 40 سال پیش به نام خرمالوی ژاپنی وارد ایران شده و در بیشتر نواحی مازندران کاشته می‌شود.